به باد دادیم فرهنگِ ایرانی
ز دست دادیم لباسِ ایرانی
مـــی رَوَد به سَمتِ ویرانی
روزِگارِ جَـــــــــــوانِ ایرانی
گرفتند ازخود دینِ اسلامی
بُریدَند ازخود ریشهٔ ایرانی
گُشایید ازهم چَشمِ بینایـی
به خواب رفته چشم ایرانی
بکوبید به دستِ بی ایمانــی
زِ آتَشِ خَشمِ هر ایـــــــــرانی
که گیرَد پا زِ تَرس ج‍ُفتانــــی
پیـــشِ پای جَــــــوانِ ایرانی
محمدحسین میرکی»
چه كردي تو با ما اي مُعلِّم اي دَبير
اِنَّما في امتَحانِ عربي كرديد دير
اَنْتَ حَسَّنتَ كِلاس را با نورِ ديده
كجاي دَهر وقتِ امتحان يك زنگ بوده
ميرَكي چه بگويدكه ازاين كارنشايدآگاه
داشته است پيش از شُما يك امتحانِ كارگاه
گَر شُما راهي به ذِهنَت ميرسد اي مهربان
كُن شما رَحمي وُ بگذر ازسَرِ اين امتحان
بُگذَريد ازحال وُ اضطرابي نگَران
انْتَ مُرسَل في روستايِ تُمگَران
(تشكر از آقاي مُرادكهوري،دبيرِ عربي٢)
ما امتحان ِ پاياني كتاب كارگاه(كارآفريني و توليد)داشتيم و پس از امتحان معلم عربي وارد شده و بدون اطلاعِ قبلي ميخواستند امتحان مُستَمَر بگيرندو تأكيد داشتند همين نُمره را در كارنامه ثبت خواهندكرد.(مافقط يك زنگت فريح(ده دقيقه)وقت براي مطالعه داشتيم).و در ادامه دَرسِ ما در موردِ مُلَمَّع(تركيب اشعارِ فارسي و عربي)بود و من صبح روز بعد اين تكه ي فوق را تقديم ايشان كردم،،،
درباره این سایت